اورمو ایشچیلری :انتخابات نهمین دوره مجلس به اصطلاح شورای اسلامی در کشوری
که ایران نامیده می شود با شباهتی عجیب به انتخابات آریامهری قبل ازانقلاب سال 57 و رقابت کذایی احزاب قارچ گونه و یک شبه، با نظارت های استالینی و فضایی منجمد به مانند کره شمالی روز 12 اسفد به انجام رسید.
که ایران نامیده می شود با شباهتی عجیب به انتخابات آریامهری قبل ازانقلاب سال 57 و رقابت کذایی احزاب قارچ گونه و یک شبه، با نظارت های استالینی و فضایی منجمد به مانند کره شمالی روز 12 اسفد به انجام رسید. همان گونه که از قبل نیز پیش بینی می شد نظام سیاسی توتالیتر ایران برای ترمیم مشروعیت سیاسی خود به منظور کاهش فشارها و اعتراضات داخلی و مقابله با فشارهای بین المللی سرمایه کلانی برای مردمی نشان دادن این انتخابات صرف کرد زیرا تنها چیزی که از انتخابات دوازده اسفند برای نظام ایران لازم بود تابلویی برای تبلیغات سیاسی خود بود. اما پیشینه تاریخی وساختار نظام سیاسی، انتخاباتی و نظارتی ایران آنقدر بسته و غیر دمکراتیک می باشد که هر عقل سلیم و
وجدان آگاه با نگاهی کوتاه به بازی های جمهوری اسلامی برای انحراف افکار عمومی و مهندسی آرا پی می برد. انتخابات اخیر با تحریم گسترده شخصیت ها واحزاب سیاسی اپوزیسیون و اصلاح طلبان روبرو بود و نظام به خوبی می دانست که هر گونه سستی در تبلیغات "گوبلزی" و مهندسی آرا برای رژیم فاجعه بار خواهد بود. به این دلیل صدا و سیمای حکومتی حتی به قیمت نشان دادن زنان و دختران به قول خودشان بد حجاب که به اصطلاح از خطوط قرمز نظام ولایی به حساب می آید شبانه روز در اختیار دستگاه تبلیغاتی جمهوری اسلامی قرار داشت. کلیه دستگاه های اداری و آموزشی دستور اکید دریافت کردند که شدیدا در بسیج مردم برای انتخابات کوشا باشند. نظام تمام توان خود را بکار بست تا این انتخابات را پرشور نشان دهد.
جمهوری اسلامی ایران از ورود هر گونه ناظر بین المللی جلوگیری کرد و با اینکه شبانه روز از ورود حدودا 300 خبرنگار خارجی سخن میگفت اما تعدادی از این خبرنگاران خارجی به یکی از اعضای هسته شهری تشکیلات مقاومت ملی آزربایجان اظهار داشته است که خبرنگاران خارجی اجازه خروج از مسجد بلال صدا و سیما، مسجد ابوذر و حسینه ارشاد نیافته اند و نیروهای لباس شخصی همواره آنها را تحت کنترل داشته اند.
با اینکه هیچ مرجعی به جز آمار و ارقام ارائه شده از سوی ستاد انتخابات وزارت کشور برای ثبیت حضور مردم در دست نیست ولی واقعیتهای جامعه تفاوت های فاحشی از آنچه که در تریبون های رسمی ارائه می شود نشان می دهد. تمامی شاهدین عینی مستقل و بی طرف، میزان مشارکت را در شهرها و خصوصاً شهرهای بزرگ را بسیار پایین گزارش کرده اند. مشاهدات هسته های شهری تشکیلات مقاومت ملی آزربایجان به خصوص در تبریز، تهران بر این ادعا صحه می گذارد.
از منظر طیف بندی و اختلافات جناحی، اصلاح طلبان و اپوزیسیون خارج ازایران که علیرغم اختلافات فکری توانسته بودند انسجام خود را در حول تحریم انتخابات تا حدودی حفظ و نظام سیاسی ایران را بیمناک کنند با حضور مخفیانه سید محمد خاتمی پای صندوق رای دچار سردرگمی و اختلاف شدیدی شدند که پیروزی بزرگی برای جمهوری اسلامی ایران بود. بیت رهبری نیز با فعالیت های شدید توانست طیفهای نزدیک به مصباح یزدی و خط احمدی نژاد - مشایی را در اقلیت قرار دهد و مجلسی نزدیک و گوش به فرمان رهبری پدید آورد.
در مناطق غیر فارس گروه های سیاسی ملل غیر فارس غالباً خواستار تحریم انتخابات شدند. بر اساس نمودار ستاد انتخابات در سیستان و بلوچستان نرخ مشارکت بسیار پائین بود. در استان گلستان شاهد حضور بسیار کمرنگ ترکمن ها بودیم و به همین دلیل نماینده ای از ترکمن ها در مجلس فرمایشی نهم حضور ندارد. در کردستان چهار گروه عمده کرد مجلس نهم را تحریم کردند اما دستگاههای اجرایی، سیاسی و امنیتی با فضا سازی تبلیغی، رد صلاحیت ها و تاییدهای واپسین نمایشی نامزدهای وابسته و سپس نمایش های خیابانی توانست تحریم احزاب کرد را تا حدودی تحت الشعاع قرار دهد. در احواز نیز شاهد اعتراضات قبل و بعد از انتخابات ملت عرب بودیم که با چندین شهید و بازداشتهای گسترده همراه بود. با اینکه حضور ملت عرب در استان احواز بسیارکمرنگ بود اما به دلیل فضا سازی های قومی حضور مهاجرین فارس در پای صندوق ها نسبتا زیاد برآورد شده است.
آزربایجان جنوبی و مناطق ترک نشین از مناطقی بود که جمهوری اسلامی ایران حساسیت ویژه ای برای آن قائل بود. رژیم با ترفند های گوناگونی همچون رد و تایید صلاحیتهای مانورگونه، ایجاد حساسیت های منطقه ای و طایفه ای، ایجاد حساسیت های نژادی بین اقلیتهای اتنیکی خصوصاً در غرب آزربایجان از طریق حمایت از بعضی کاندیداهای منسوب به اتنیک اقلیت، ایجاد نمایش های خیابانی و غیره تمام سعی خود برای افزایش حضور مردم در این مناطق را به کار بست.
با نگاهی به اردوگاه اپوزیسیون - اصلاح طلبان در آزربایجان جنوبی اگر بخواهیم منصفانه از حضور اپوزیسیون درآزربایجان جنوبی سخن بگوئیم واقعیت آن است که به جز اندک هواداران منفرد و بی سازمان جریان سبز و سلطنت طلبان و نیز افراد انگشت شمار نهضت آزادی و جریان ملی مذهبی در تبریز و زنجان هیچ جریانی به جز حرکت ملی در آزربایجان جنوبی فعال نمی باشد. بنابر تأثیر بسیار نحیف اردوگاه اپوزیسیون - اصلاح طلبان، حضور و یا تحریم آنها در فضای سیاسی آزربایجان کاملا بی رنگ و دارای تأثیر ناچیز می باشد.
در بطن حرکت ملی آزربایجان نیز گروه های عمده سیاسی مانند تشکیلات مقاومت ملی آزربایجان (AMDT)، تشکیلات بیداری ملی آزربایجان جنوبی (GAMOH) ، حزب استقلال آزربایجان جنوبی (GAİP)، جبهه آزادی ملی آزربایجان جنوبی(GAMAC)، حزب نو بیداری ملی آزربایجان جنوبی (YENİ GAMOH) و حزب رهایی آزربایجان جنوبی (QURTULUŞ) با انتشار بیانه هایی انتخابات دوازدهم اسفند را تحریم کرده بودند. علاوه بر این گروه های کارگری، دانشجویی، زنان و شبکه های اجتماعی در اینترنت و رسانه های سمعی و بصری آزربایجان جنوبی نیز به این کمپین پیوستند.
چند نکته اساسی را در این خصوص قابل ذکر می دانیم؛
1- اجماع بر تحریم انتخابات،
2- طرح دلائل و مطالبات مشترک همچون مسأله دریاچه اورمیه، بیکاری و گرانی، تبعیضات اقتصادی، سیاسی و فرهنگی، زبان ترکی، آزادی زندانیان سیاسی و غیره،
3- فعالیت های میدانی همچو پخش سی دی، شب نامه، دیوار نویسی، سردادن شعار برای آزادی زندانیان سیاسی و مسأله دریاچه اورمیه و زبان مادری در جلسات نامزدهای انتخابات توامان با ایجاد جلسات توجیهی برای تحریم حداکثری و منسجم،
4- عدم انتشار یک بیانیه مشترک همچون شهریور ماه توسط گروههای سیاسی که بتواند نزدیکی نیروها و انسجام حرکت ملی را نشان دهد،
5- عدم اجماع در خصوص حضور و یا تحریم در منطقه غرب آزربایجان،
6- عدم فعالیت میدانی و ظاهر شدن بسیار ضعیف گروه های سیاسی که خواستار حضور در منطقه غرب آزربایجان بودند،
7- برخی صف بندیها در شهر اورمیه در مقابل گروه های سیاسی تحریم کننده که با حمایت یکی ازنامزدهای معلوم الحال و بنابر برخی ملاحضات و مصالحات به انتشار لیست نامزدها اقدام کردند.
در مقایسه با دوره های قبل وعلیرغم آمارهای شبهه آلود ستاد انتخابات وزارت کشور مسأله تحریم در آزربایجان جنوبی در این دوره قابل مشاهده بود و مشاهدات از حضوری بسیار کم رنگ حکایت دارند. حتی برخی طیف ها ی محافظه کار آزربایجانی که به دلیل استفاده از فضای انتخاباتی و یا مسائل مختلف در کنار نامزدها بودند این دوره حتی از حضور در ستادهای انتخاباتی نیز خودداری نمودند. گذشته از ضعف ها و در کل چشم انداز تأثیر گروه های سیاسی حرکت ملی در تحریم بسیار برجسته تر ازسال های قبل بوده است که خود بیانگر وزن و نقش بی رقیب حرکت ملی در جامعه آزربایجان می باشد.
اما مسأله عدم اجماع در خصوص منطقه غرب آزربایجان مسأله ای قابل تأمل از دیدگاه فضای فکری و رویکردهای کلی حرکت ملی آزربایجان می باشد. به دلیل اینکه تشکیلات مقاومت ملی آزربایجان از جمله گروه های بود که خواستار تحریم در منطقه غرب آزربایجان بود بر خود واجب می داند که به کندو کاو در این خصوص بپردازد.
تشکیلات مقاومت ملی آزربایجان برای اولین بار در بیانه مورخه 25 مهر [1] به بیان دیدگاههای خود از حساسیت انتخابات و خط قرمزها پرداخته و مجلس ایران را مجلسی فرمایشی قلمداد کرده است. سپس در بیانیه 20 بهمن [2] با تحلیل شرایط سیاسی و ابراز نگرانی از حمایت حاکمیت ایران از گروه های تروریستی ائتنیکی در غرب آزربایجان، استفاده از کارت اقلیتهای ائتنیکی و پروژه های آتی خود بر علیه ملت ترک آزربایجان ضمن برشمردن خطوط قرمز و مطالبات به تحریم انتخابات پرداخت.
تشکیلات مقاومت ملی آزربایجان باور دارد در منطقه غرب آزربایجان حاکمیت همیشه به دنبال سو استفاده از تروریسم ائتنیکی برا ی تحریک مردم آزربایجان برای شرکت در انتخابات بوده است و با توجه به اینکه نظام فقط در پی بالا بردن میزان شرکت با اهداف تبلیغی می باشد و اساساً اراده ملت هیچ تأثیری در روند امور و اداره کشور ندارد (که نمونه بارز آن نیز عدم توجه به اراده مردم در خصوص بحران دریاچه اورمیه می باشد) شرکت در انتخابات به هر دلیلی آب به آسیاب نظام ریختن و افتادن در تله انتخاباتی رژیم می باشد. متأسفانه رژیم در راستای تلاش برای مهار حرکت ملی آزربایجان به واسطه استفاده از عوامل طرفدار تروریسم ائتنیکی (دقیقاً به مانند تلاش برای مهار آزربایجان شمالی از طریق تقویت دولت اشغالگر ارمنستان) و خارج از اراده ملت آزربایجان بواسطه عروسک هایی مانند عابد فتاحی در اورمیه و عبدالکریم حسین زاده در سولدوز و یا امثال آنها جبهه جدیدی علیه حرکت ملی گشوده است. ما بر این باوریم که در این شرایط شرکت در بازیهای حاکمیت همچون انتخابات های نمایشی نه تنها کمکی برای حل معضل تروریسم در غرب آزربایجان نخواهد بود بلکه بلعکس به معنای افتادن در دام رژیم می باشد. این یعنی مصداق پناه بردن به دامن مهاجم برای فرار از تهاجم.
همانا بایستی به دنبال روشهایی جدید و کارا برای مبارزه هم با ترفندهای حاکمیت و هم تروریسم ائتنیکی بود که در شرایط حاضر بهترین آن فعالیتهای رسانه ای و میدانی برای آگاه سازی و آماده سازی ذهنی ملت آزربایجان در خصوص مسائل و بحرانهای پیش رو می باشد. تمامی طیف ها و تشکلهای حرکت ملی بایستی بدون توجه به مسائل طیفی و درونی حرکت در این خصوص به طور متحد اهتمام کامل به خرج دهند. البته نبایستی فراموش کرد فعالیتهای ارزشمندی در این زمینه به انجام رسیده است که تشکیل کمیته مردمی دفاع از غرب آزربایجان از بارزترین نمونه های آن بوده است ولی با توجه به باقی بودن و حتی تشدید معضل تروریسم ائتنیکی و تلاش های مضبوحانه جهت تغییر ترکیب جمعیتی در غرب آزربایجان این گونه فعالیتها باید با جدیت هر چه تمامتر پیگیری شوند.
تشکیلات مقاومت ملی آزربایجان باور دارد که زیرسوال بردن مشروعیت مجلس نهم و افشای ماهیت وکیل الدوله های ره یافته به مجلس فرمایشی، افشای واقعیت حمایت مالی و لجستیکی دولت ایران از تروریسم ائتنیکی و تلاش برای تغییر ترکیب جمعیتی غرب آزربایجان و انتقال آن به بطن جامعه و برجسته نمودن جنایات ضد بشری و اهداف شوم تروریسم در منطقه غرب آزربایجان در جوامع بین المللی و افکار عمومی بدون توهین و هتک حرمت موجودیت انسانی اقلیتهای ساکن در آزربایجان ابزاری است که ما باید با آن به مقابله با تروریسم زیاده خواه و حاکمیت ارتجاعی-راسیستی برویم.
مسئله تروریسم ائتنیکی در غرب آزربایجان سلاحی است که حاکمیت ارتجاعی - راسیستی بر علیه ما استفاده کرده، می کند و خواهد کرد. حاکمیت دکترین روسیه در مقابله با جریان های ملی گرایانه را به اجرا گذاشته است. چنانچه روسیه غده سرطانی تروریسم ارمنی را دراراضی آزربایجان شمالی پرورش داد و در زمان تعیین سرنوشت سیاسی- ملی شمال آزربایجان تروریسم ارمنی را بر علیه ملت ترک آزربایجان استفاده نمود حاکمیت ایران نیز چون می داند ملت ترک آزربایجان بر تعیین سرنوشت ملی خود مصمم می باشد تروریسم وابسته به دیدگاه افراطی قومگرایی کرد را از هم اکنون پرورش میدهد تا در زمان مقتضی از آن استفاده نماید. این مسئولیت بر عهده همه فعالین ملی آزربایجان است که با تغییر تاکتیک و شیوه مقابله با این دو غده سرطانی به مقابله برخیزد.
به مانند کلیت حرکت ملی آزربایجان تشکیلات مقاومت ملی آزربایجان نیز هیچ مزاحی بر سر مسأله غرب آزربایجان با کسی نداشته و سالهاست که با تمام قوا به سازماندهی پروژه های مقابله با زیاده خواهی ارضی گروههای تروریستی و حامیان آنها می پردازد که آگاهان امر نیز بر آن واقفند.
متأسفانه در پاره ای موارد می بینیم که برخی افراد خواه از روی غرض خواه از روی دلسوزی با تمسک بر مسأله غرب آزربایجان بر تحریم کنندگان انتخابات می تازند. ما از این دوستان می پرسیم، آیا واقعاً فکر می کنید با وجود ذهنیت حاکم عدم تحریم انتخابات تغییری در نتایج آن به وجود می آورد؟ آیا انتخاباتها و مسائل گذشته در این خصوص به ما تجربه کافی نمی دهد؟ متاسفانه باز می بینیم برخی از این دوستان همانانی هستند که تا دیروز در مقابل کمیته مردمی دفاع از غرب آزربایجان صف آرایی کرده بودند! ما قضاوت را بر عقلا وا می گذاریم.
نتیجه گیری:
به باور تشکیلات مقاومت ملی آزربایجان علیرغم پاره ای ضعفها و ادعاهای مزورانه دستگاه حاکمیت مبارزات منفی ملت ترک آزربایجان در تحریم انتخابات فرمایشی و انعکاس مطالبات ملی در لایه های جامعه آزربایجانی در مقیاس وسیعی موفقیت آمیز بوده و قاعدتاً نه مجلس فرمایشی و نه نمایندگان انتصابی آن از دیدگاه ما مشروع نبوده و تمثیل کننده اراده ملت ترک آزربایجان نمی باشند. ما باور داریم که هیچ کدام از مطالبات مطرح شده از سوی فعالین ملی از تریبون هیچ نامزد اننتخاب شده مطرح نشده و افراد راه یافته از شهرهای آزربایجان مشروعیت سیاسی نمایندگی ملت ترک آزربایجان را ندارند. ما تاکید داریم که حضور چند عنصر طرفدار تروریسم قومی که با بازی سازی حاکمیت به مجلس راه یافته اند با هدف خنثی سازی حرکت ملی آزربایجان و فشار و مهار مطالبات ملی آزربایجان صورت گرفته است و حرکت ملی آزربایجان با گشودن جبهه فراگیر و تاکتیکهای مناسب به مقابله و افشا تروریسم زیاده خواه و سیاست های حاکمیت در استفاده از کارت سوخته تروریسم ائتنیکی بر علیه ملت ترک آزربایجان اقدام خواهد کرد.
تشکیلات مقاومت ملی آزربایجان
آزربایجان جنوبی
21/12/1390
[1] http://araznews.info/?act=content&cat=1&newsId=1111
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر