اورمو ایشچیلری به نقل از تبریز سسی :26 آذر در تاريخ يادآور روزي است كه كتابهاي منتشره به زبان تركي آذربايجاني در ميدان دانش سراي تبريز توسط سفاكين رژيم منحوس پهلوي به آتش كشيده شده است.
اين روز به مثابه لكه ننگي بر چهره كريه و زشت شاهنشاهان آريامهر باقي خواهد ماند چرا كه با بي شرمي تمام اقدام به سوزاندن كتابهايي كه آمال، انديشه ها، آرزوها، شاديها و غمهاي يك ملت در آن نهفته بود، جشن كتاب سوزان برپا كرده و نسل كشي فرهنگي آذربايجانيان را رقم زدند. اين روز به دور از هرگونه جانب داري از هر كس و كساني يا محق دانستن كسي روزي است كه هيچ گاه از حافظه تاريخي اين مرز و بوم پاك نخواهد شد، چرا كه در اين روز
آذربايجانيان تبديل شدن كتابهايي كه نماد فرهنگ كهن، معنويت و ... آنها بود به تلي از خاكستر را به چشم ديدند.رژيم پهلوي با اين عمل ننگين خويش مي خواست تابويي تحت عنوان ايراني بودن مساوي با فارس بودن را جان بخشد. البته كه براي مرتجعيني چون شاهان پهلوي كه در قانون اساسي نوشته شده در دوران رضاخان، زبان فارسي را تنها زبان قانوني معرفي كرده بودند، تدريس به زبان مادري آذربايجانيان را به مذاق خويش خوش نمي ديدند. پس هرگونه تخطي و كج روي از اين قانون اساسي را مستحق بدترين و سخت ترين رفتارها مي دانستند. در حالي كه اگر جستاري در تاريخ مشروطيت و قاونون اساسي ماحصل آن بزنيم هيچ صحبتي درباره قانوني بودن يا نبودن زبان ها نشده است. چرا كه در طول تاريخ اين سرزمين هميشه زبانها به يك اندازه مجال و فرصت براي رشد و نمو داشته اند. شاهان مرتجع پهلوي هرگونه كتابي را كه به زباني غير از زبان فارسي نوشته شده بود لايق سوزانده شدن مي ديدند. تئورسين هاي اين رژيم (چون محمود افشار با آنكه در كشوري چون سوئيس كه منادي چند زباني و چند فرهنگي بود تحصيل كرده و مدارج عالي تحصيلي را طي كرده بود) چنان در افكار و خيالات ضد بشري خويش غرق شده بودند كه گويي همه چيزهايي را كه از پيشرفت و توسعه بر پايه زبان ها ديده بودند به باد فراموشي سپردند و نخواستند سخني به ميان آورند بلكه تا آنجا كه توانستند بر ساير زبانها و فرهنگها تاختند. آنها به خوبي مي دانستند كه تحصيل به زبان مادري از همان ابتداي كودكي نه تنها از اركان اساسي آموزش در كشورهاي پيشرفته است بلكه به مثابه ابزاري براي رشد و نمو شخصيت فرد سالم از منظر مسائل اجتماعي نيز محسوب مي شود ولي باز سكوت كردند و بر طبل تك زباني نواختند و از خود چهره اي كريه و زشت در تاريخ به جاي گذاشتند.
اما امروزه فرزندان اين آب و خاك نيك مي دانند كه تحصيل به زبان مادري امري بسيار مهم و از اصول اساسي آموزش در مقطع ابتدايي در جهان امروز مي باشد. همچنانكه يونسكو بيسواد را كسي معرفي مي كند كه نتواند به زبان مادري خويش بنويسد و بخواند. به اميد آن روز كه هيچ كس زبان مادري را در خفا نكشد و به زباني كه دنيا را با آن مي بيند و لمس مي كند بتواند بنويسد و بخواند. به اميد آن روز ....
اما با نزديك شدن به سالگرد اين اقدام ننگين در اقدامي نمادين شركت كنيد. هر آذربايجاني يك كتاب تركي به همزبانان خود اهدا خواهد كرد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر