وب سایت خبری-تحلیلی آراز نیوز با تهیه گزارشی اختصاصی در خصوص پناهجویان و پناهنده گان آزربایجانی مقیم ترکیه به انعکاس مشکلات، کمبودها و مسائل این عزیزان اهتمام ورزیده است تا شاید کمک و ملهمی برای سختی های آنان باشد.
دهها نفر از پناهجویان آزربایجانی عمدتاً در شهرهای نئوشهیر، کاستامونو، آنکارا، استانبول و اسکی شهیر زندگی می کنند. دوری از خانواده، نداشتن اجازه کار، محرومیت از امکانات درمانی به علت عدم وجود
بیمه و زندگی بدون وسایل و امکانات رفاهی و یا با کمترین امکانات، عمده مشکلات آنان می باشند. در این بین متاهلین و پناهجویان عائله مند در شرایط به مراتب سخت تری از لحاظ مالی و روانی قرار دارند. در زمستانهای سخت آناطولی محرومیت از گرمای کافی به علت گرانی انرژی در ترکیه و حتی محرومیت برخی از آنان از آب گرم و استحمام پناهنده گان را از لحاظ بهداشتی در شرایط بدی قرار می دهد.
بیش از همه بلاتکلیفی و عدم رسیدگی به پرونده های پناهجویان در مدت زمان معقول پناه جویان را در شرایط شکننده ای قرار می دهد.
آقای سعید اکرمی قوشچی فعال مدنی آزربایجان که به همراه دختر 13 ساله اش آیپارا در ترکیه به سر می برد از این گروه می باشد. وی در گفتگو با خبرنگار آراز نیوز می گوید: "حدود 5 ماه است که مصاحبه اصلی را با دفتر سازمان ملل در آنکارا انجام داده ام اما با گذشت این مدت هنوز درخواست من رد یا قبول نشده است. من هم اکنون از درد ستون فقرات و ناراحتی دیسک گردن رنج می برم. گذران زندگی بدون کار و با وجود یک دختر نوجوان محصل مرا در شرایط بدی از نظر اقتصادی قرار داده است."
مهندس طاهر محامی نویسنده و فعال کارگری نیز که بیش از شش ماه از اقامت وی در ترکیه می گذرد شکایتهای مشترکی دارد .آقای محامی به خبرنگار ما می گوید: "علیرغم اینکه از بیماری آسم حساسیتی رنج می برم برای امرار معاش و به خاطر اینکه نتوانستم ارز کافی با خود به ترکیه بیاورم اکنون روزانه بیش از چهارده ساعت کار سخت انجام می دهم و در مقابل حقوقی به مراتب کمتر از حداقل مستمری دریافت می کنم. برای جای خواب نیز مجبور هستم به صورت مضاعف برخی دستورات نامعقول کارفرما را انجام بدهم. حدود 4 ماه پیش مصاحبه اصلی در آنکارا را انجام داده و تاکنون موفق به دریافت جواب نشده ام. علیرغم اینکه متاهل بوده و دارای فرزند می باشم نتوانستم آنان را همراه خود بیاورم و اکنون از سختی مضاعف دوری از خانواده ام نیز رنج می برم ."
آقای حسین مرادی یکی دیگر از پناهجویان آزربایجانی مقیم ترکیه نیز که از شرایط بد معیشتی و اقامتی رنج می برد به خبرنگار ما اظهار می دارد: "چند روز پیش هنگام مراجعه به منزل با صحنه خودکشی یکی از هم خانه ای های ترکیه ای خود مواجه شدم که از نظر روحی مرا بشدت متزلزل کرده است. وی که یک کارگر ساختمانی نقاش بود خود را حلق آویز کرد و تلاش های من برای نجات وی کارساز نشد. اکنون آن صحنه تکان دهنده زندگی مرا مختل ساخته و مجبور شدم محل اقامت قبلی خودم را تغییر بدهم که وضع اقتصادی شکننده ام را به مراتب بدتر ساخت. اکنون بیش از دو سال می باشد که در ترکیه زندگی می کنم و درخواست اولیه ام رد شده و استیناف خواهی ام از هلسینگی ماه هاست که بدون پاسخ مانده است."
آقای سیامک بابانژاد نیز از جمله آزربایجانی هایی است که ماههاست منتظر جواب دفتر کمیسریای پناهنده گان سازمان ملل در آنکارمی باشند.
خانواده محمد صداقت از جمله خانواده هایی می باشند که بلاتکلیف در این کشور ترکیه روزگار می گذرانند. سرپرست این خانواده آقای محمد صداقت به خبرنگار ما می گوید: "برای امرار معاش در کارهای مختلف از قهوه خانه داری تا کارهای ساختمانی به صورت روزمزد و با حقوق بسیار کم کار می کنم و با آمدن زمستان و کم شدن کارها مدتی است که بدون درآمد و با سختی بسیار روزگار را سپری می کنم."
خانم المیرا علیقلیان دختر جوان آزربایجانی نیز ضمن قرار داشتن در معرض مشکلاتی که گوشه هایی از آن ذکر شد با مشکل تنهایی و زندگی یک دختر تنها در کشوری غریب مواجه است. وی می گوید: "من علاوه بر مشکلات مشترک پناهجویان، در کشورم مورد خشونت علیه زنان نیز قرار گرفته ام که از نظر روحی بشدت مرا تحت تاثیر قرار داده است."
اما مشکلات پناهنده گان محدود به این مسایل نیست. برخی پناهنده گان که مدت هاست جواب قبولی گرفته و مراحل مهاجرتی خود را گذرانده اند ماههاست در صف انتظار خروج از ترکیه قرار دارند. آقای بهروز علیزاده، سعید بیدخت و داریوش حاتمی از این دسته هستند که شرایط انتظار و مشکلات اقتصادی به شدت آنان را در مضیقه قرار داده است.
گروهی دیگر از پناهنده گان آزربایجانی نیز علیرغم حضور چندین ماهه در ترکیه هنوز حتی مصاحبه نشده اند. آقایان وحید بهادری، محمد باقر رحیمی، رضا طالبی و خانواده رضا احمدزاده نیز که دست به گریبان مشکلات عدیده بوده و هر یک حکایت خود را دارند از این دست می باشند.
آقای ناصر اسماعیل زاده و خانوادشان سالهاست که با مصائب پناهنده گی درگیر هستند. وی به خبرنگار آراز نیوز اظهار می دارد: "به علت مسائلی که به خاطر فعالیتهای فرهنگیم در داخل برایم ایجاد شد در سال 2003 با عزیمت به باکو از دفتر سازمان ملل در باکو درخواست پناهنده گی کردم. درخواست پناهنده گی اولیه ام رد شد و مجبور به استیناف شدم. برغم اینکه دارای یک فرزند دارای معلولیت جسمی هستم و با مسائل مالی و معیشتی شدید دست به گریبانم سالهاست که به نتیجه ای دست نیافته ام. اکنون نیز بعد از درخواست مجدد پناهنده گی در آنکارا منتظر مصاحبه هستم. به علت شرایط خاص فرزندم در شرایط واقعاً سختی گذران زندگی می کنیم."
پناهنده گان آزربایجانی برغم حضور در خاک دولت و ملت برادر که در بسیاری موارد محاسنی را نصیب حال آنان می کند به طور عمومی با مشقات و شرایط عدیده و طاقت فرسای پناهنده گی مواجه می باشند.
خواسته عاجل و بالفور پناهنده گان آزربایجانی رسیدگی و تعیین وضعیت پرونده شان توسط کمیسریای عالی پناهنده گان سازمان ملل (UNHCR) در حداقل زمان ممکن و استفاده از امکانات رفاهی بیشتر در طول مدت اقامت در ترکیه می باشد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر