اورمو ایشچیلری :نامه سرگشاده دبیر فدراسیون همبستگی (عبدالله اسدی) به UN در خصوص وضعیت اعضای انجمن حمایت از پناهجویان ایرانی در ترکیه سال گذشته پلیس ترکیه تجمع اعضای انجمن حمایت از پناهجویان در شهر نوشهر را به هم زد و هر کدام از آنها را به شهرهای دیگری تبعید کرد. بالاخره چهار نفر از آنها در اثر مبارزه و تلاش خود و حمایت های بین المللی از سوی کمیساریای عالی پذیرفته شدند، ولی متاسفانه سه نفر از آنها هنوز بدون داشتن قبولی یو ان در شرایط سخت زندگی در ترکیه به زندگی خود ادامه می دهند،این سه نفر عبارتند از : صلاح الدین عزیزیان(سخنگو)،سیروان عنایتی(خبرنگار و مسول گروه خبری)،ساسان مهری(فعال در بخش فرهنگی)....نکته ای که بسیار جای تعجب دارد، این است که با توجه به این که کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل خود به خوبی می داند که این پناهجویان همگی سیاسی و در ترکیه مشغول به فعالیت هستند و به خاطر ترس از شکنجه و اعدام از ایران گریخته اند؛ ولی با گذشت هفت ماه از تبعید آنها به دیگر شهرهای ترکیه، دفتر کمیساریای عالی در این کشور حاضر به پذیرش پناهندگی سه نفر باقی مانده از این پناهجویان نشده و اساسا هیچ واکنشی در این مورد نشان نداده است.اعضای انجمن حمایت از پناهجویان در تاریخ 28 ژوئن 2011 به دلیل فعالیت سیاسی همگی به دفتر پلیس نوشهیر احضار شدند. در میان آنها پلیس حکم اخراج سیدخضر میرسیدی و خانم ساناز غلامحسینی ایزدی را به ایران صادر کرد و تنها 15روز به آنها مهلت داد تا خاک ترکیه را ترک نمایند.این پناهجویان در طول 7-8 ماه گذشته برای نجات دختر مبتلا به هموفیلی و خانواده اش تلاش های زیادی کردند و شرایط وحشتناک زندگی این خانواده را به مجامع بین المللی مخابره نمودند و صدها سایت و روزنامه و رادیو تصاویر و صدای آنها را منعکس کردند. بعلاوه اعضای این انجمن پناهندگی در همین هفت، هشت ماه گذشته برای پذیرش تقاضای پناهندگیشان، خود تلاش های زیادی را به عمل آوردند که خوشبختانه چهار نفر از آنها بالاخره از سوی کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل به عنوان پناهنده پذیرفته شدند.سوالی که من از کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل در ترکیه دارم این است که :چه اتفاقی در ایران افتاده است که این همه بی توجهی به درخواست پناهندگی پناهجویان ایرانی می شود؟چرا باید ماهانه دهها پرونده پناهویان ایرانی استیناف بگیرد؟ من به خوبی بر نحوه بررسی پرونده پناهجویان بر مبنای دلایل شخصی افراد آگاهی دارم و می دانم که بر همین اساس تحقیقات و بررسی پرونده پناهجویان از جانب یو ان بسیار ناپیگیر و غیرعادلانه صورت می گیرد. آیا واقعا کمیساریای عالی سازمان ملل از شرایط سیاسی و اجتماعی در ایران خبر ندارد و اوضاع روز ایران را تعقیب نمی کند؟ مگر این سازمان نمی داند هر نوع مخالفت و فعالیت سیاسی افراد در ایران کنترل و تحت تعقیب قرار می گیرد؟ مگر این همه بی عدالتی و محاکمات غیرعادلانه که در کشور ایران و در حق مردم این کشور صورت می گیرد، دلیل اصلی افزایش متقاضیان پناهندگی از ایران نیست؟ برخورد پو ان به اعضای انجمن پناهجویان ایرانی در ترکیه یک شاخص مهم از عدم توجه کمیساریای عالی پناندگان سازمان ملل به حق و حقوق متقاضیان پناهندگی از ایران است. معلوم نیست که این پناهجویان چه کار باید می کردند تا به عنوان پناهنده پذیرفته می شدند؟ مثل این که همه عالم و آدم این گروه از پناهجویان را می شناسند و می دانند که همه آنها از فعالین سیاسی هستند و از ترس زندان و شکنجه به این سازمان پناه آورده اند!! جزء کمیساریای عالی پناهندگان در ترکیه.در ایران آمار اعدام ها نه تنها کاهش پیدا نکرده، بلکه بیشتر هم شده است، شکنجه افراد و اعتراف گیری اجباری از زندانیان سیاسی و بی رحمی نسبت به رعایت حقوق متهمان هیچ حد و مرزی را نمی شناسد. بازداشت های بی رویه و محاکمات غیرعادلانه فعالان کارگری و دانشجویی، سرکوب زنان به دلیل عدم رعایت پوشش و شئونات اسلامی و بازداشت فعالین حقوق زن، تعقیب فعالین انجمن های مدافع حقوق بشر و روزنامه نگاران و ایجاد فضای ترس و وحشت در میان مردم و دامن زدن به فضای پلیسی و کنترل فعالیت سیاسی و ایرانیان در خارج از کشور، دلایل اصلی افزایش متقاضیان پناهندگی از ایران است.دو ماه پیش اداره مهاجرت سوئد طی یک اطلاعیه اعلام کرد؛ تحقیقات این اداره نشان می دهد که رژیم ایران فعالیت های سیاسی و پناهجویان را در سوئد و در خارج از مرزهای ایران کنترل می کند. به همین دلیل اداره مهاجرت این کشور اعلام کرد که در بررسی پرونده پناهجویانی که در سوئد فعالیت سیاسی می کنند دقت بیشتری خواهد نمود.جهت اطلاع دفتر یو ان در ترکیه شهرت فعالیت های سیاسی ـ اجتماعی اعضای انجمن حمایت از پناهجویان حداقل در طول هفت، هشت ماه گذشته در بسیاری از سایت ها و رسانه های مختلف ایرانی و بین المللی منعکس شده است و به سبب این فعالیت ها حتی اگر تا یک سال پیش زیاد شناخته نمی شدند، اکنون همه آنها به شخصیت های شناخته شده در مبارزه علیه رژیم ایران تبدیل شده اند. آیا به نظر یو ان و با توجه به توضیح فوق و افزایش ناامنی در ایران، امنیت پناهجویان نامبرده در خطر بیشتری قرار نمی گیرند؟ آیا کمیساریای عالی پناهندگان فکر نمی کند هر آن ممکن است، پلیس ترکیه به دلیل شرایط نامشخص اقامت این پناهجویان، آنها را به ایران دیپورت کند؟بارها گفته ایم که در ایران یک حکومت فاشیستی ـ مذهبی حاکم است که صدای هر مخالفی را با زندان و شکنجه و اعدام پاسخ می دهد. پناهجویان ایرانی محصول چنین شرایطی هستند. آیا حتی اگر چشم از دلایلی که پناهجویان نامبرده، همان روز اول در مصاحبه با یوان انجام داده اند، بپوشانیم، تنها به دلیل فعالیت سیاسی که در ترکیه علیه رژیم ایران انجام می دهند، نباید بر اساس شرایط Sur Place مورد حمایت بین المللی قرار گیرند؟یکی از شاخص های پذیرش پناهندگان بر اساس مفاد کنوانسیون ژنو مصوب 1951 عضویت آنها در احزاب و گروههای سیاسی و اجتماعی است که این افراد هم از چنین مشخصات و دلایلی برخوردار هستند. از این جهت از جانب فدراسیون سراسری پناهندگان ایرانی از کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل می خواهم که بر مبنای دلایلی که در بالا به آنها اشاره کردم به وضعیت فلاکت بار این پناهجویان رسیدگی نماید تا از گرفتاری که دچار شده اند، نجات یابند... با احترامعبدالله اسدیدبیر همبستگی، فدراسیون سراسری پناهندگان ایرانی
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر