دانشجویان، دانش آموزان، کارگران، کارمندان، روشنفکران و نویسندگان، اصناف محترم آزربایجان جنوبی؛
چندین سال است که بحران خشک شدن دریاچه اورمیه و سیاست های مغرضانه و هدفدار نظام ارتجاعی-شونیستی ایران در مقابله با این بحران دست ساخته و عمدی در مقابل چشمان همه ما و وجدان های بیدار جهانی در جریان می باشد. قریب به سه سال است که قاطبه ملت ترک آزربایجان از اقشار مختلف با پیش قراولی دانشجویان و فعالین حرکت ملی آزربایجان مبارزه مدنی را علیه این سیاست در پیش گرفته و همه جهانیان و مجامع بین المللی را به یاری می طلبند که مانع این فاجعه زیست محیطی و انسانی شوند.
متاسفانه مقامات جمهوری اسلامی ایران بجای شنیدن صدای دلسوزان دریاچه اورمیه و فعالین ملی آزربایجان جنوبی با گشودن درب زندان ها و شکنجه ها وبسیج نیروهای سرکوبگر خود فریاد مظلومیت ملی و دفاع از میراث بشری و محیط زیستی را در
سینه ها خفه می کنند و با برگزاری مراسمات نمایشی و صرفا در حد حرف و سخن سعی میکنند نوش دارویی بر افکار عمومی تزریق کنند. ریاست مجلس به اصطلاح شورای اسلامی ایران و نمایندگان نژاد پرست فارس زبان با صراحت کامل خواستار کوچ مردم ساکن در اطراف دریاچه اورمیه هستند و حتی با جسارتی وصف ناپذیر اندک اعتراض برخی نمایندگان آزربایجانی در مجلس را نیز با لحنی تمسخر آمیز بایکوت می کنند.
مقامات دولت ایران در روز محیط زیست (سیزدهم فروردین) سه سال گذشته و بازی های تیم تراختور آزربایجان صدها نفر از مدافعان دریاچه اورمیه که تنها شعار نجات دریاچه اورمیه را سر داد ه اند بازداشت کرده و بعد از شکنجه های روحی و جسمی آنها را به زندان های طویل المدت محکوم کرده اند. بسیاری از فعالین حرکت ملی آزربایجان جنوبی در حال تحمل این زندان ها و یا منتظر دریافت احکام زندان می باشند.
شهریور ماه 1390 صبر ملت ترک آزربایجان لبریز شد و برای دفاع از سرمایه ملی و شاهرگ زیست محیطی خود به صورت مدنی به خیابان ها سرازیر شدند ولی بار دیگر تجمعات مدنی و مسالمت آمیز ملت ترک آزربایجان با خشونت تمام عیار سرکوب شد و دانشجویان و فعالین بسیاری شهروندان آزربایجانی روانه زندانها شدند. علیرغم سرکوب های فراوان و جو خفقان و پلیسی ایجاد شده دانشجویان و فعالین حرکت ملی ساکت ننشته و با انتشار مطالبات 12 ماده ای در خصوص دریاچه اورمیه و مسببین سرکوب ملت آزربایجان در هر بازی تراختور آزربایجان فریاد نجات اورمیه سر دادند. انتخابات نمایشی مجلس شورای اسلامی به صحنه اعتراض علیه خشکاندن دریاچه اورمیه تبدیل گردید، دیوار نویسی و هزاران بروشور، تراکت و سی دی در شهرها و دانشگاه ها توزیع شد و ده ها جزوه تهیه و توزیع گردید تا فرصتی باشد بلکه مسئولین بی درد، مغرض و نژاد پرست ایران از سرکوب مدافعان نجات دریاچه اورمیه دست کشیده و چاره ای به حال نگین آزربایجان بیندیشند. ولی دریغ!
نه تنها هیچ حرکت عملی برای نجات دریاچه اورمیه صورت نگرفت و زخم ملت آزربایجان تسکین داده نشد بلکه مطالبات ملت ترک آزربایجان با صدور احکام سنگین قضایی علیه معترضین و فعالین ملی و نیز کلنگ زدن پروژه انتقال آب دریای خزر به مناطق کویری فارس نشین به تمسخر گرفته شد.
ملت ترک آزربایجان؛
فعالین حرکت ملی آزربایجان؛
در حالی که علاوه بر مشکلات کلی اقتصاد ورشکسته ایران، سیاست های تبعیض آلود اقتصادی مرکز نشینان اقتصاد آزربایجان جنوبی را به ورطه نابودی کشانده است و ملت ترک را با آمار شگفت انگیز بیکاری و گرانی روبرو ساخته و سرمایه های خدادادی ما با نام های مختلف به یغما می رود، بحران خشکیدن دریاچه اورمیه نیز تبدیل به ابزاری جهت سرکوب و کوچ اجباری شهروندان جامعه آزربایجانی در دست سران این نظام گردیده است. اگر بگوییم قتل دریاچه اورمیه تیر خلاصی بر آزربایجان جنوبی است بیجا نگفته ایم.
سران دولت ایران در تلاشند که با مانورهایی همچون مسائل خلیج فارس، جزایر سه گانه و انرژی اتمی روحیه ایرانی گرایی را بالا ببرند. اگر واقعا نام فارس بر خلیج، سرنوشت جزایر سه گانه و یا انتقال آب خزر به مناطق کویری فارس اینقدر مهم و سرنوشت ساز و ایران پرستی است چرا سرمایه ملت ترک آزربایجان که در مقابل چشم 35 میلیون انسان و جهانیان خشکانیده می شود هیچ اهمیتی ندارد؟ دولتی که می گوید صرف یک میلیارد دلار برای نجات دریاچه اورمیه، که نجات آزربایجان است، ظلم بر سایر مناطق است چگونه سه میلیارد دلار بودجه اولیه برای طرحی غیر عملی و خیالپرستانه همچون انتقال آب خزر به کویر فارس تعیین می کند؟ که البته پیش بینی می شود این هزینه تا هفت میلیارد دلار نیز برسد. واقعا گناه آزربایجان چیست؟!
ملت ترک آزربایجان؛
وجدان های آگاه جهان؛
اکنون که در آستانه سالگرد اعتراضات خرداد 1390 هستیم متاسفانه شاهد انتشار خبر انتقال آب دریای خزر به مناطق کویری فارس و تمسخر نمایندگان معترض آزربایجانی در مجلس شورای اسلامی هستیم که خواستار حل معضل دریاچه اورمیه می باشند. این دهن کجی آشکار بر مطالبات برحق ملت آزربایجان در خصوص توقف سیاست خشکاندن عمدی دریاچه اورمیه و نجات آن می باشد.
بی تردید ملت آزربایجان از کنار این مظالم و بی عدالتی ها بی تفاوت نخواهد گذشت و عکس العمل مدنی خود را به طرق ممکن نشان خواهد داد.
تشکیلات مقاومت ملی آزربایجان و حزب رهایی آزربایجان جنوبی خود را متعهد می دانند که دوشادوش ملت بزرگ اما مظلوم ترک از کیان مقدس آزربایجان دفاع کند و در تمامی مراحل مجادله ملی که نجات دریاچه اورمیه نیز از اهم آن است در کنار مبارزان و جوانان آزربایجان باشند.
ما همچنین از کلیه وجدانهای بیدار و مسئولین محلی و آزربایجانی که با وجدانی آگاه و شرافتمندانه در کنار ملت آزربایجان ایستاده اند تشکر و قدر دانی می کند و بار دیگر از همه مسئولین سیاسی، قضایی و امنیتی که نه در کنار ملت آزربایجان بلکه در مقابل آنها قرار گرفته اند می خواهد که حتی به خاطر سرنوشت پدر و مادر و همسر و فرزندان خود که در این سرزمین زندگی می کنند نگاهی شرافتمندانه به موضوع داشته و جانب حقیقت و عدالت را بگیرند، که تاریخ داوری راستین و سختگیر است.
تشکیلات مقاومت ملی آزربایجان – حزب رهایی آزربایجان جنوبی
آزربایجان جنوبی
29.02.1391
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر