درياچه خشک اروميه توفان هاى نمک خطرناکى به سوى تهران مى فرستد

اورمو ایشچیلری : درياچه اروميه که طى سالهاى اخير روز به روز کوچکتر و کم آب تر شده است، اکنون رو به آن دارد که با ايجاد توفان هايى از ريزگردهاى نمکى، فضاى زندگى را بر مردم ساکن شرق خود تا پايتخت ايران تنگ کند.آينا نيوز وبگاه خبرى تحليلى آذربايجان غربى با نشر تصاويرى از توفانهاى نمک اوليه بر فراز درياچه نمک و محيط اطراف آن، هشدار داده است که این تصاویر تنها گوشه ای از سونامی قریب الوقوعی است که شمارش معکوس برای رخداد آن شروع شده است. در عکسهايى که جواد رحمانى شهروند آذربايجانى براى سايت مذکور فرستاده است، به وضوح مى توان ديد که اين توفانهاى اوليه شباهت بسيار به توفانهاى ريزگردهايى دارد که از مناطق صحرايى وارد شرق عراق و بخشى از ايران مى شوند و آسمان اهواز و ساير شهرها و روستاهاى جنوب غرب ايران را مى پوشاند.بنا بر این گزارش، هنوز حجم بالايى از نمک هاى اين درياچه را آبهاى باقى مانده دربرگرفته اند و مانع آزاد شدن ذرات نمك در هوا مى شوند. اما اگر
روند خشکى اين درياچه ادامه يابد، بايد منتظر وقوع توفانهاى سنگينى بود که انبوه ذرات نمک و خاک را از بستر خشکيده اروميه به صدها کيلومتر آن سوتر بفرستند. اين وبگاه نوشته است: به دلیل جهت وزش باد از غرب به شرق، استان آذربایجان غربی کمترین آسیب را از این بلای طبیعی خواهد دید و به ترتیب استانهای آذربایجان شرقی، زنجان، قزوین، کردستان و حتی تهران نیز تا حدودی در معرض این توفانها قرار مى گيرند. آذربايجانى هاى ايران هميشه معترض آن بوده اند که سياست هاى آبى و زيست محيطى دولت نتوانسته است درياچه اروميه را به عنوان يک ارمغان طبيعت پاسدارى کند و زندگى مردم مجاور اين درياچه را حمايت نمايد.

منافع گذرا، زيانهاى دیرپا 

از سويى کارشناسان جهانى محيط زيست طى سالهاى اخير به اين نتيجه رسيده اند که سد سازيها و انحراف مسير رودخانه ها، ضررهايى درازمدت بيش از منافع موقت دارند، و نمى توان براى آبادى مناطقى ديگر، ميراثهاى چندين هزاره اى طبيعت را دستکارى کرد. بررسيهاى كارشناسانه و آمارى اخير نشان داده است كه مضار اقتصادى تغييرات متهورانه در اكوسيستم ها خيلى بيشتر از سودهاى حاصله است.آینانیوز در گزارش خود ضمن انتقاد از بى توجهى مسئولان مى نويسد: نمک محلول در آب دریاچه نه به تدریج، بلکه با خشک شدن کامل آن به صورت ناگهانی و سونامی وار سربرخواهد آورد. سپس مى افزايد که آنگاه "هیچ تمهید ضرب الاجلی نخواهد توانست جلوی حرکت چند صد کیلومتری توفان را بگیرد".
فعالان اجتماعى و زيست محيطى منطقه مى گويند که سدسازيهاى حکومتهاى ايران و عراق بر روى رودهاى مختلفى که آبهايشان به شط العرب و تالاب هاى اطراف آن سرازير مى شده و با کاهش چشمگيرى مستمر است، بر وسعت صحارى منطقه افزوده است.آنان توضيح مى دهند كه سياستهاى آبى و زيست محيطى شتابزده يا غلط و يا تبعيض آميز مى تواند فاجعه بار شود و محيط زيست را براى انسان ها و حيوانات آبى و خشکى تنگتر و نامساعدتر کند. آنها معتقدند كه چنين سياستهايى در پيدايش توفانهاى ريزگردى سالهاى اخير مؤثر بوده و هست. بر همين اساس است که علاقه مندان به محيط زيست در ايران نسبت به خشک شدن اروميه، کارون، کرخه و ساير منابع آبى و نيز زيستگاههاى باتلاقى هشدار مى دهند. اينان مى گويند که جوامع بشرى نبايد با دست خود، خويشتن را با خشم طبيعت درگير کنند.