جواب به توهین تازه به تورک های ایران - انصاف میکن ابله تویی یا من !

اورمو ایشچیلری :

در ویژه نامه کشیده «روزنامه جوان » مورخه 90/8/23 از قول یک طنز پرداز مطلبی را در قالب توهین و تمسخر به مردم آذربایجان دیدم که در قرن 21 و در کشور مسلمان «شیعی» مرا به تعجب واداشت ! و هر چی مثبت نگاه کردم نتوانستم خودم را راضی کنم ، حال نمی دانم بنویسم یا ننویسم ! اگر بنویسم متهم به پان ترکیسم و نژاد پرستی و ... می کنند و اگر ننویسی عده ای را در جهل مرکب خود باقی میزاری ! ولی در قالب شعر میخواهم چند کلمه ای را قلم فرسایی کنم تا درس عبرتی باشد برای ماجراجویان تفرقه افکن.

الا ای طناز انصاف میکن ابله تویی یا من!
در ویژه نامه کشیده «روزنامه جوان » از قول یک طنز پرداز مطلبی را در قالب توهین و تمسخر به مردم آذربایجان دیدم که در قرن 21 و در کشور مسلمان «شیعی» مرا به تعجب واداشت ! و هر چی مثبت نگاه کردم نتوانستم خودم را راضی کنم ، حال نمی دانم بنویسم یا

ننویسم ! اگر بنویسم متهم به پان ترکیسم و نژاد پرستی و ... می کنند و اگر ننویسی عده ای را در جهل مرکب خود باقی میزاری ! ولی در قالب شعر میخواهم چند کلمه ای را قلم فرسایی کنم تا درس عبرتی باشد برای ماجراجویان تفرقه افکن.
در ابتدا :
چون شهسواران جولان مده 

گر میدهی در آذربایجان مدهِ ای قلم
تا میتوانی در قلمدان صبر کن 

كور شو بیرون نیا از شهرِ ادب ای قلم
پنداشتی هنگامه دانش وری است 

 دوره علم آمده هر کس بعرفان مشتریست ای قلم
مدتی از حق نویسی دست بردار         

  دم مزن از مرغ و تخم مرغ در این
آشفته بازار ای قلم
گیرم وکیل اصغر و اکبر شدی              یا وزیر داخل و خارج در این کشور شدی ای قلم
صاحب ملک و اسب و گاو  و خر شدی          می شوی اخر بزیر خاک پنهان ای قلم
یادآور می شوم بنده نه چپی هستم و نه راستی و نه جهنمی و نه بهشتی بقول
بعضی ها !!!

باز ای رقاص در این شهر بازیگر شدی
هر زمان ظاهر بشکل و صورت دیگر شدی
گه سوار اسب گشتی گه سوار خر شدی
                             حمله ور بر مسلمین با نیزه و خنجر شدی
                              بی حقیقت طعنه بر مسلمان آذربایجانی زدی کافر شدی
گاه گردیدی خبرنگار و گاه گردیدی دبیر
گاه گردیدی مشاور و گاه گردیدی سر دبیر
در مجالس گاه قنبر گشتی و گاه بشیر
                                   گاه هیزم گاه آتش گاه خاکستر شدی   بی حقیقت طعنه بر مسلمان آذربایجانی زدی کافر شدی
گاه گردیدی چو قفل و گاه گردیدی کلید
گاه سبز و گاه قرمز و گه سیاه و گه سفید
گه روزنامه ایران گاه جوان گاه طناز و گه طنز                      منکر بنی ادمی گشتی دشمن دگر عضوها شدی

           بی حقیقت طعنه بر مسلمان آذربایجانی زدی کافر شدی
آنشنیدستم روزی بگفتی در قالب طنز
که چرا آذری در لهجه فارسی ، لهجه دارد
چرا از پیل پیر افکن فیض نمی برید!
                              با زبان طعنه برآذربایجانی هجوم آور شدی
           بی حقیقت طعنه بر مسلمان آذربایجانی زدی کافر شدی
خویش را بستی در این تهران به از ما بهترون
بدتر از روزنامه ایران شدی ای طمعکار و خسیس
گاه گشتی فارسی زبان گاه پارسی زبان ای خسیس
                             گاه با انگلیسی ها همدم و همسر شدی
         بی حقیقت طعنه بر مسلمان آذربایجانی زدی کافر شدی
در میان آش رندان چون نخود قاطی مشو
پارسی زبان بوده ای اکنون فارسی زبان مشو
ناکجا ابادی بوده ای امروز تهرانی مشو
                   تو همان بودیکه جواب از شهریار آذربایجان شنیدی

           بی حقیقت طعنه بر مسلمان آذربایجانی زدی کافر شدی
گاه اظهار غنا و بی نیازی میکنی
گاه مانند شتر گردن درازی می کنی
گاه همچون حقه بازان مهره بازی می کنی
                            طاس را در تخته بد انداختی ششدر شدی
           بی حقیقت طعنه بر مسلمان آذربایجانی زدی کافر شدی
گاه در «کشیده» می گویی عزم ما جازم نیه
کاروان ما بشهر معرفت عازم نیه
گاه میگویی بما خرده گرفتن لازم نیه
                             الا ای طناز انصاف میکن ابله تویی یا من
           بی حقیقت طعنه بر مسلمان آذربایجانی زدی کافر شدی
نیستی در ایرانِ مسلمان مَحرَم ، دور شو
میشود اسرار تو معلوم کم کم ، دور شو
میکنی اسباب شور و شر فراهم ، دور شو
                            طالب هنگامه و جنجال و شور و شر شدی
           بی حقیقت طعنه بر مسلمان آذربایجانی زدی کافر شدی
دوش فقط خواستم نام تو را افشا کنم
شمه ای از شرح احوال تو را رسوا کنم
عالم را از این نژاد پرستی آگاه کنم
                         تا باز بگویم تفرقه در میان این ملت تا به کی ؟
           بی حقیقت طعنه بر مسلمان آذربایجانی زدی کافر شدی
میفروشی تو فرهنگ ایران را با ذرع و وجب
عاقل و دیوانه از اطوار تو دارد عجب
نام خود را مینهی طناز گاهی هنرمند
                              ای زنبور نشان رسوای زمانه شدی
           بی حقیقت طعنه بر مسلمان آذربایجانی زدی کافر شدی
روز و شب لا یعقل میگیری ایراد ز تریاک و حشیش
ماست را از بیخودی جای حنا بستی بریش
همچو عقرب میزنی بر ملت اسلام نیش
                        ای زنبور نشان آخر زمگس نشان کمتر شدی
           بی حقیقت طعنه بر مسلمان آذربایجانی زدی کافر شدی
ایها العقلا در این دنیا فلاکت بهر ماست
غفلت بی علمی فقر و مذلت بهر ماست
لیک اندر آخرت ششدانگ جنت مال ماست
                         مرد مومن کی خیال توهین و تمسخر می کند
           بی حقیقت طعنه بر مسلمان آذربایجانی زدی کافر شدی
اندر این قرن تمدن راحت و آزاد باش
اندر این عصر چو زنبور نشان شاد باش
اندر این «کشیده» خرم و دلشاد باش
                                این تمدن خاک ایران را زر می کند            بی حقیقت طعنه بر مسلمان آذربایجانی زدی کافر شدی
ای دل غافل بر احوال وطن خون گریه کن
خیز ای عاقل به این دشت و دمن خون گریه کن
ای دریغا در این کشور  توهین شد خون گریه کن
           جای بلبلان تکیه زد زاغ و زغن ، زد آفت به این باغ و چمن
           بی حقیقت طعنه بر مسلمان آذربایجانی زدی کافر شدی
در آخر با اندکی تصرف :
ای طناز چرا یادت رفته این شعر سعدی
تن آدمی شریف است به جان آدمیت
نه همین «قلم» زیباست نشان آدمیت
                               اگر آدمی به تهرانی و پارسی بودن است
                                پس چه فرق است بینِ آدمِ خر با گورِخر!


رضا سلیمی «قوشاچای اوغلو»